lessandro Filippini’s benadering – schilder, beeldhouwer, vertaler van woorden – is sinds het begin van zijn carrière nauw verbonden met het onverbiddelijke verstrijken van de tijd, en is ook interessant vanwege zijn mise en abyme van het alledaagse. Zo moeten we het gebruik van het woord begrijpen, alleen of in de vorm van een zin, als een medium voor onze verbeelding.
In heel zijn werk wordt het vertellen een overpeinzing. De relatie tussen deze alledaagse woorden en personages is ten diepste verbonden met het verlangen om de toeschouwer van een lezer tot een verhalenmaker te maken.
Met andere woorden, het werk van Alessandro Filippini is geen doel op zich, maar een activator van dromen.
